เรื่องก็มีอยู่ว่าฝ่ายชายมีเงินแสนห้าหมื่น และส่วนทางผู้หญิง มีเงินหนึ่งแสนเมื่อก่อนที่จะแต่งงาน ทางฝ่ายผู้ชายนั้น ได้นำเงินหนึ่งแสนห้าหมื่น ไปดาวน์บ้าน
แล้วฝ่ายผู้หญิงนำเงินหนึ่งแสนไปตกแต่งบ้าน ซื้อเครื่องใช้ต่าง ๆ เข้าบ้านผู้ชายผ่อนส่งค่างวด บ้านสามพันหยวนแบบนี้ ไปทุกๆเดือน และเงินเดือนคงเหลือหนึ่งพัน
หยวนฝ่ายหญิงเงินเดือนเดือน ละสามพันหยวนทั้งคู่นั้นใช้ร่วมกันจากนั้น พอสามปีต่อมาผู้หญิง ตั้งครรค์ทีนี้ คลอดลูกออกมาผู้ชายได้เลื่อนตำแหน่ง ในหน้าที่การงานของเขา
และได้เงิน เดือนเพิ่มเป็นเจ็ดพันหยวนตอนนี้ เด็กต้องการคนดูแล ถ้าจ้างพี่เลี้ยงต้องจ่ายเดือนละสองพันหยวน ทั้งสองจึงได้ปรึกษาหา รือกัน และได้ข้อสรุป คือให้ผู้หญิงลาออกจากงาน
อยู่ดูแลลูก แบบนี้ผู้หญิงจึงกลายเป็นแม่บ้าน เต็มตัวไปเลย จากนั้นสิบปีต่อมาผู้ชาย ประสบความสำเร็จ ในหน้าที่การงาน รัศมีเปล่งปลั่ง ส่วนผู้หญิงน่ะหรอ
คลุกคลีอยู่กับลูกๆกับสามีและบ้าน หน้าตาหม่นหมองเข้าไป ทุกวันตอนนี้ผู้ชายรู้สึกว่าภรรยาตัวพาเข้าสังคมไม่ได้อีกแล้ว เพราะสิ่งยั่วยวนภายนอกมันช่างร้อนแรง
เย้ายวนใจเหลือเกินแล้ว สุดท้ายผู้ชายเขา ก็มีภรรยาน้อยหลั งจากภรรยาของเขารู้เรื่องก็เลยเกิดการทะเลาะไม่เข้าใจกันเกิดขึ้น และสุดท้ายทั้งคู่ ก็เตรียมตัวหย่า
และเนื่องจากตามคำอธิบาย ในบทกฎหมายว่าด้วยการสมรส บ้านที่ผู้ชายได้ซื้อก่อนแต่งนั้นฝ่ายผู้หญิง ไม่มีสิทธิ์แต่ผู้หญิงนั้น เธอไม่ยอมเธอบอกว่า พวกเราทั้งสองช่วยกัน
ผ่อนค่างวดมาตั้งแต่แรกแต่ทนายถามว่า มีหลักฐานที่ร่วมกัน ผ่อนหรือไม่ล่ะ ?ฝ่ายหญิงตอบว่าไม่มีเพราะทุกเดือน จะหักจากบัญชีเงินเดือน ของผู้ชาย โดยตรง และผู้หญิงบอกอีกว่า
ฉันเป็นคนคลอดลูกฉันเองเลี้ยงดูจนเติบใหญ่ มาลูกต้องเป็นของ ฉันทนายพูดว่า“ในส่วนของลูก จะเป็นของใครเราจะดูว่า ใครมีความสามารถ ที่จะเอื้อประโยชน์
แก่เด็กมากที่สุดฝ่ายหญิงเธอ ไม่มีงานทำไม่มีรายได้ไม่มีบ้านซึ่งเขาก็มองว่ามันย่อมไม่เป็นผลดีกับการเจริญเติบโตของเด็ก ทีนี้ทางศาลก็เลย
จะตัดสินให้ตกเป็นของฝ่ายชายบัดนี้ ผู้หญิงเธอสิ้นหวังแล้ว โลกของเธอล่มสลายไป ณ ตอนนั้นส่วนผู้ชายเขาได้เริ่มต้นชีวิตใหม่กับผู้หญิงที่เขารักรู้แบบนี้แล้ว
เธอยังกล้าที่ฝากความสุขทั้งชีวิต ไว้กับคนอื่นไหม ?จะบอกให้นะบนโลกใบนี้ ไม่มีใครให้คุณพึ่งพิงได้ตลอดไปหรอกแม้แต่เงาก็ด้วยมันก็ จะห่างหายไปจากเธอ
ในความมืดแรกเริ่มผู้ชาย รักเธอมาก และผู้หญิงโดยส่วนมากแล้วพวกเขามัก จะละเลยสิ่งสำคัญไปคือคนเรานี่แหละขอเพียงแค่มีชีวิตอยู่ล้วนที่จะแปรเปลี่ยนไปได้เสมอ
ผู้หญิงที่มีอาชีพมีความอิสระจึงจะดำรงชีวิตได้ตามที่ตัวเองอยากเป็นได้จึง สามารถสร้างความมั่นคง ในการใช้ชีวิตคู่เพราะทุกๆคนล้วนชื่นชอบสิ่งสวย ๆ งาม ๆ ทั้งนั้นใครจะยอมทน
อยู่กับคนที่ไม่แต่งหน้าแต่งตัว ไม่พัฒนาเกียจคร้านทั้งเป็นผู้หญิงที่เสื่อมโทรมได้ทุกวันล่ะจำไว้เลยว่าผู้หญิงเอ๋ยจงดีกับตัวเอง จงทะนุถนอม ตัวเองให้มากเถิด
“เราต้องสูงส่งจึงจะล้ำค่า”คิดอยากจะเป็นผู้หญิง ที่แกร่งสิ่ง ที่สำคัญเลยคือรูปลักษณ์ของผู้หญิงเองมันจะเป็นตัวกำหนดว่า จะสำเร็จ หรือ ล้มเหลวกันแน่
