คนที่เก่งจริงในโลกนี้ คือคนชนะได้ แต่… ไม่จำเป็นต้องชนะอยู่ร่ำไปในทุกครั้ง
ไปมีใจกว้างขวางพอที่จะยอมแพ้บ้าง มีใจเมตตาพอที่จะปล่อยผ่านไปการใช้ชีวิต
ก็เหมือนกัน รู้ ไม่จำเป็นต้องพูด ไม่พูด ใช่ว่าจะไม่รู้หากคุณพูดในสิ่งที่คุณรู้ แต่เป็นเรื่องที่เจ้าของเรื่องไม่อยากให้รู้
หรือไม่คิดว่าคนอื่นจะรู้ คุณไม่ได้มิตร แต่ได้ ศั ต รู ต่อหน้าคนใจแคบ คุณต้องใจกว้าง
ถ้าทำใจกว้างไม่ได้ ก็ต้องแกล้ง โ ง่ …..คนทุกคนบอกว่า “รับความจริงได้” ต้องการให้คุณ “พูดความจริง”
แต่พอคุณพูดแล้ว “ใช่ว่าจะรับได้” บางครั้ง.. อาจจะ “โกรธ” คุณอีกต่างหากที่
“เสือก” รู้ความจริง หรือ “รู้ทันเขา” บางที… ที่เขาอยากให้เราพูดเพียงแค่ต้อง
การจะรู้ว่าคุณรู้เท่าไหน แต่ไม่ได้หมายความว่ารับความจริงได้เมื่อรู้ว่าคุณรู้เยอะมาก
เยอะกว่าที่เขาคาดไว้ เขาย่อมโกรธคุณ เพราะ “รู้ทัน”
มีเรื่องเล่าอยู่ว่า… แม่ทัพคนหนึ่งเล่นหมากล้อมเก่งมาก ไม่มีใครสามารถเอาชนะได้
วันหนึ่ง.. แม่ทัพออกรบผ่านหมู่บ้านแห่งหนึ่ง เห็นบ้านเล็ก ๆ หลังหนึ่ง มีป้ายติดอยู่
หน้าบ้านว่า.. ” เล่นหมากล้อมอันดับ 1 ของประเทศ “แม่ทัพไม่เชื่อจึงเข้าไปหาเจ้า
ของบ้านและเล่นด้วย ปรากฎว่า.. เจ้าของบ้านแพ้ 3 กระดานรวด….!!! แม่ทัพหัวเราะ
พร้อมพูดจาถากถางว่า.. ” 555 แกเอาป้ายลงได้แล้ว “ แล้วแม่ทัพก็ไปออกรบด้วยความมั่นใจ
หลังจากแม่ทัพรบชนะกลับมา ผ่านมาที่บ้างหลังเดิม ก็ยังเห็นป้าย แขวนอยู่ที่หน้าบ้าน
แม่ทัพจึงเข้าไปหาเจ้าของบ้านแล้วถามว่า ” ทำไมยังกล้าเอาป้ายขึ้นอีก
“ แม่ทัพรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก จึงขอท้าดวลอีกครั้ง.. ปรากฎว่าครั้งนี้ แม่ทัพแพ้ทั้ง 3 กระดาน
…!!!แม่ทัพประหลาดใจมาก ถามเจ้าของบ้านว่าเพราะอะไรครั้งนี้เจ้าของบ้านถึงได้เก่งนัก เจ้าของบ้านตอบว่า…
” ครั้งก่อน ท่านมีภารกิจออกรบ ข้าน้อยไม่อยากทำให้ท่านเสียกำลังใจในการรบ
หากครั้งก่อนท่านแพ้ข้า ท่านอาจขาดความมั่นใจ จนทำให้แพ้ศึก และ
บ้านเมืองโดนยึด ท่านหมดขวัญกำลังใจไม่ได้ แต่ครั้งนี้ ท่านชนะกลับมา ข้าน้อยก็ไม่ต้องออมมือแล้ว “
คนเก่งไม่ใช่คนที่ชนะในทุกครั้งเสมอไป คนที่เก่งจริงคือคนที่รู้ว่า.. ชนะได้แต่รู้ว่าจำ
เป็นต้องยอมอ่อนข้อตอนไหน มีใจกว้างขวางพอที่จะหลีกทางให้…เก่งไม่จำเป็น
ต้องอวด อวดเก่งทุกครั้งใช่ว่าจะส่งผลดีเสมอไป ต่อหน้าคนใจแคบ คุณต้องใจกว้าง ถ้าทำใจกว้างไม่ได้ ก็ต้องแกล้ง โ ง่
